Stosowanie od kilku tysięcy lat Clavipunktury zostało dokumentowane dzięki archeologicznemu odkryciu z roku 1963 w Mongolii, gdzie eksperci potwierdzili stosowanie do uciskania w celach leczniczych narzędzi wykonanych z krzemienia. Powstanie przedmiotów do ciskania datowane jest na okres neolitu (10.000 – 4.000 lat p.n.e.), natomiast pierwsze igły wykonane z żelaza, stosowane w Akupunkturze, pojawiły się dopiero w VII w p.n.e..
Clavipunkturą nazywane są całkowicie bezpieczne, nieinwazyjne zabiegi wykonywane cienkimi patyczkami na powierzchni skóry, nie naruszające ciągłości naskórka. Terapia oparta jest na reakcji stymulacyjno – odruchowej, skórno – wewnętrznej. Clavipunktura to działanie pobudzające, na punktach i receptorach biologicznie czynnych, sterujących poprzez układ nerwowy życiodajnymi procesami organizmu człowieka. Medycyna akademicka opracowała wiele form terapii odruchowej, które wymagają często skomplikowanych urządzeń technicznych (n. p. stymulatorów, laserów). Clavipunktura należy do grupy terapii odruchowych, ale nie posługuje się urządzeniami, a wykorzystuje przy usprawnianiu organizmu odruchowe procesy fizjologiczne „samo naprawcze”, uruchamiane w trakcie nieinwazyjnego ręcznego stymulowania. Podczas zabiegu osoba może odczuwać ciepło lub chłód. Może pojawić się drętwienie różnych miejsc ciała, lekkie napięcie, krótkotrwałe i gwałtowne skurcze a czasami odczucia fizyczne w ogóle nie występują.
Clavipunktura to „starsza siostra” Akupunktury i wraz z Akupresurą praktyki te wywodzą się z Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Wymienione praktyki polegają na nakłuwaniu, dotykaniu, uciskaniu lub opukiwaniu określonych miejsc na ciele człowieka. Naciski wpływają na obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy pobudzając zakończenia nerwowe znajdujące się w tych miejscach. Powstałe w ten sposób impulsy biegną drogami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego dochodząc do kory mózgowej i stamtąd dalej drogami nerwowymi do chorego narządu. Powoduje to zmniejszenie bólu i poprawienie czynności danego narządu. Według Medycyny Chińskiej ucisk odblokowuje przepływ energii płynącej w meridianach i doprowadza do właściwej równowagi w ciele człowieka. Według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej brak tej równowagi jest przyczyną większości chorób somatycznych.
Kierując się zebraną w rozmowie z pacjentem wiedzą oraz analizując reakcje odruchowe (mięśni, skóry, kości) na działanie rozpoznawcze (dotyk, ucisk, drażnienie skóry) najważnieszym jest określenie punktów oddziaływania clavikami. Clavipunktura jest jedyną w swoim rodzaju terapią, która posiada wspólną bazę teoretyczną z Akupunkturą oraz z Akupresurą i może dzięki temu ma wielu zwolenników w kręgach medycyny konwencjonalnej.
Na powierzchni skóry człowieka jest dostęp do receptorów, poprzez które można precyzyjnie sterować procesami w likwidacji wszelkich bólów, zaburzeń, a także w usprawnianiu osób niepełnosprawnych. Już w trakcie prowadzonej terapii, poprzez bodźcowanie clavikami, następuje m.in. lepsze przekrwienie, poprawiana jest sprawność nerwów, zwiększa się aktywność przeciwciał, sprawniej funkcjonuje układ trawienny, gruczoły dokrewne, rozpoczyna się proces oczyszczania organizmu. W trakcie prowadzonej terapii szybko i skutecznie ustępują zaburzenia równowagi i ograniczenia organizmu. Delikatne i subtelne zabiegi nie mogą nikomu zaszkodzić, gdyż jest to całkowicie nieinwazyjna forma terapii.
Clavipunktura jest łatwiejszą w wykonaniu formą Akupunktury, polegającej na uciskaniu specjalnymi clavikami określonych miejsc na ciele. W odróżnieniu od Akupunktury w Clavipunkturze nie używa się igieł, a jedynie uciska się clavikami punkty akupunkturowe. Terapia opiera się na teorii, że wszystkie narządy współpracują ze sobą według ściśle określonych reguł, że żaden organ nie działa samodzielnie w oderwaniu od pozostałych i dlatego organizm należy postrzegać w trakcie leczenia tylko całościowo (holistycznie). Poprzez zlokalizowane na skórze liczne receptory, każda część ciała informuje o stanie całości i dlatego w przypadku pewnych ograniczeń (wiek pacjenta, trwały stres, miejscowa nadwrażliwość) zabieg może być wykonywany tylko na wybranej części ciała „bogato wyposażonej” w punkty refleksyjne (stopy, dłonie, głowa).
Metoda ta poprawia ogólną kondycję organizmu, uwalnia od napięć i stresu, a tym samym pomaga walczyć z bólem i chorobą. między innymi poprzez zwiększone wydzielanie endorfin, które działają przeciwbólowo.
W trakcie prowadzonej terapii leczy się nie jednostkę chorobową, lecz stara się dotrzeć do przyczyny problemu. Każdy zrównoważony organizm, niezależnie od wieku, ma naturalne możliwości powrotu do optymalnego zdrowia, ale do osiągnięcia tego potrzebna jest mu pomoc, a mogą mu w tym pomóc terapie naturalne. Terapie te działają bardzo subtelnie na organizm i jedynie konsekwentne i systematyczne wzmacnianie osłabionych i zaburzonych systemów może przynieść zaskakująco pozytywne efekty. Terapie mają charakter komplementarny w stosunku do medycyny konwencjonalnej, a więc wspierają i uzupełniają, a jednocześnie są praktykami niezależnymi. Terapeuta nie zajmuje się sferą zastrzeżoną prawnie dla lekarzy, a zwłaszcza diagnozowaniem jednostek chorobowych i terapią w sensie medycznym. Działania terapeuty zmierzają głównie do pobudzenia i przywrócenia naturalnych sił obronnych organizmu.
Liczba i częstotliwość zabiegów jest sprawą indywidualną i zależy od charakteru zaburzeń i wieku pacjenta. Na początku terapii zabiegi powinny być wykonywane 1-2 razy w tygodniu. Po pierwszych widocznych symptomach poprawy (5-10 zabiegów) można zwiększyć odstęp pomiędzy zabiegami, jednak nie rzadziej niż 1 raz w miesiącu. W przypadku powrotu objawów zabiegi należy powtarzać, aż do uzyskania stabilnej poprawy. Prowadzone terapie uruchamiają szereg procesów „samoleczenia” organizmu i w efekcie umożliwiają człowiekowi dalsze, nieskrępowane życie.
Clavipunktura jest zalecana w takich samych schorzeniach jak Akupunktura. Dla Akupunktury wskazania te zostały zebrane na podstawie opracowania Światowej Organizacji Zdrowia – WHO oraz zaleceń chińskich, które to podają listę ponad 200 chorób.