Każda zmiana w kręgosłupie ma wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu. Lecząc skrzywienia kręgosłupa, można zlikwidować ból oka lub głowy, alergie, a nawet przywrócić sparaliżowanemu władzę w nogach.
Nie wiadomo ile wieków temu i gdzie zaczęła rozwijać się chiropraktyka (ludowe kręgarstwo). Nazwa pochodzi od złożenia dwóch słów z języka greckiego “chiro” – ręka, “practicos” – czynione. Już Hipokrates znał tę metodę leczniczą. Uważał przesunięcie kręgów za przyczynę wielu chorób.
Teoria chiroterapii zakłada, że ulegające przemieszczeniom lub dysfunkcji kręgi mogą prowadzić do nieprawidłowych ruchów w obrębie kręgosłupa, co powoduje różne problemy zdrowotne. W dzisiejszych czasach nie ma ludzi, którzy by mieli idealnie zdrowy kręgosłup. Osoby w każdym wielu zgłaszają się z dolegliwościami kregosłupa. Nawet najmniejsze skrzywienie powoduje ucisk na nerwy obwodowe, a to po dłuższym czasie skutkuje różnymi dolegliwościami. Najczęściej zgłaszają pacjenci bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, niekiedy kończyn. Chiropraktycy próbują zidentyfikować każdy nieprawidłowy ruch i naprawić go za pomocą różnych technik manipulacyjnych, którym poddają nie tylko kręgosłup.
Chiroterapia pozwala wpływać na funkcjonowanie całych układów organizmu: pokarmowego, oddechowego lub krążenia. Leczy migrenę, podwyższone ciśnienie krwi i niektóre zaburzenia pracy serca, a także: wszelkie schorzenia związane z uciskiem na nerwy, bóle związane z przeciążeniem odcinków kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego oraz kości ogonowej
dolegliwości o podłożu psychogennym, spowodowane przez negatywne emocje, przewlekły stres.
Współczesna medycyna niekonwencjonalna nadążając za stale i systematycznie rozwijającą się szeroko pojętą medycyną konwencjonalną ulega zmianom i doskonali się. Powstają nowe techniki i metody, których celem jest podniesienie efektywności zabiegu, ograniczenie dolegliwości bólowych, przekonanie pacjenta do sposobów leczenia naturalnego – szczególnie zachowawczego, wzbudzenie jego zaufania do terapeuty, itp. Metoda Briana Mulligana, na którą składa się bardzo duża ilość technik opiera się na wielu zasadach. System Briana Mulligana z Nowej Zelandii jest specjalistyczną metodą diagnostyczno – terapeutyczną ciągle rozwijającą się wraz z postępem medycyny i rozwojem badań naukowych.
Brian Mulligan opracował nowatorskie metody a następnie opublikował zasady stosowania techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy.
Metoda ta jako oryginalna sama w sobie, ma niektóre wspólne elementy z technikami według Kaltenborna oraz Maitlanda. Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który w latach 90-tych przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Mulligan uważa m. in., że zmiany w obrębie segmentu ruchowego (w tym stawów międzywyrostkowych) mogą powodować ograniczenia ruchu i ból w czasie jego wykonywania. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się w odniesieniu do całego segmentu ruchowego.
Koncepcja Mulligana zakłada:
-całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych
-funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji
-łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
-stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu
-wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
Chiroterapia metody Briana Mulligana daje terapeutą wiedzę i nowe narzędzia do pracy z pacjentami z dysfunkcjami w obrębie stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego. To najbezpieczniejszy i najtańszy sposób leczenia wielu schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty, oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, co zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych.
Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.
W porównaniu do konwencjonalnych technik terapeutycznych mobilizacje połączone z ruchem są oryginalne i jedyne w swoim rodzaju, dlatego że są połączeniem technik ślizgowych z przedłużoną fazą docisku pod koniec zakresu ruchu podczas gdy pacjent wykonuje ruch w kierunku bolesnego sektora.
Specjalistyczna literatura światowa opisuje szereg prowadzonych badań i programów terapeutycznych według koncepcji Mulligana. Dotyczy to pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych jak i stawach kręgosłupa. Metoda Mulligana opiera się na wielu różnorodnych technikach, m.in. techniki przeciwdziałające bólowi głowy, a także mobilizacyjne techniki kręgosłupowe połączone z aktywnym ruchem kończyn, techniki z zastosowaniem pasów stabilizacyjnych. Istotnym faktem jest również odrzucenie, niektórych dotychczasowych zasad, które według Briana Mulligana nie pozwalają na właściwe postępowanie terapeutyczne. Połączenie biernej oraz aktywnej (mięśniowej) mobilizacji pacjenta ze zmodyfikowana techniką ślizgową, przyjęcie kanonu bezbolesności oraz ruch w kierunku ograniczenia i źródła bólu, oryginalne techniki podstawowe jak i pomocnicze oparte na dokładnym celowanym badaniu gwarantują sukces terapeutyczny.
Metoda Briana Mulligana może być z powodzeniem stosowana w procesie usprawniania pacjentów jako samodzielna lub jako uzupełnienie w trakcie leczenia holistycznego.